Mama jest ładna i kochana. Wiadomo! Moja wygląda jak czarodziejka. Ma długie, czarne włosy, tak jak ja. Razem robimy różne, najciekawsze rzeczy na świecie. Ale nie dzisiaj. Babcia gdzieś sobie poszła, a mama płacze. Lecą jej łezki, strumykami. I kapią. Kap, kap. Prosto do garnka, w którym gotuje dżemik. Mój ulubiony! Truskawkowy! Mogłoby być fajnie. Tylko że mama mnie nie widzi. Nawet kiedy robię głupie miny. Nie słyszy też, gdy mówię brzydkie słowa. Pupa. Hi, hi. Tak naprawdę to tylko Czacza chce ze mną rozmawiać, ale ona jest kotem i nie umie. Myślę więc, co tu robić.

CZY MIRIAM ZNAJDZIE SZCZĘŚCIE I DOKOŁCZY SWOJĄ HISTORIĘ?

Była miłość, radość i fascynacja. Zostało złamane serce i utracony grant, który miał się stać trampoliną do sukcesu Miriam. Pełna energii i pasji dziewczyna nie radzi sobie z targającymi nią emocjami. Z pomocą przychodzi Dobrosława, która zaprasza ją na Żuławy. Miriam jednak czuje, że nie pasuje do tego miejsca i stylu życia. Z utęsknieniem patrzy na Wisłę, która sunie wzdłuż wału. Chciałaby być jak ona - żywioł, który daje życie, ale i w jednej chwili potrafi wszystko zniszczyć. Potrzeba zmiany miejsca jest coraz silniejsza. Niespodziewanie umożliwia to odnaleziony za gniazdem os pęk starych listów. Zawarta w nich historia jest fascynująca, ale niedokończona. W Miriam budzi się pragnienie poznania dalszych losów adresatów tajemniczej korespondencji. Co się stało z nimi po wojnie? Dokąd zaprowadzi ją ciekawość? Czy odkryje dalszy los bohaterów?