Pewnie sobie myślisz, że picie to jest sam miód albo jakaś fanaberia, bo przecież przymusu nie ma, bo można się napić, ale nie trzeba. I tu się cholernie mylisz. Picie to jest ciężka harówka, to gorsza robota niż przy kopaniuy kanału Wołga-Don. Nie masz pojęcia, jak picie boli. Jak boli dosłownie, - bo fizjologia, jak boli psychicznie - bo depresja jak Rów Mariański, i jak boli w przenośni, bo cierpisz za wszystkie grzechy świata.- Joanna - Alkoholiczka, po pierwszej próbie terapii. Zakładają maskę przekonane, że nikt się nie domyśli. A problem widzą wszyscy - dzieci, sąsiedzi, pani zza lady, taksówkarz. Mgda Omilianowicz rozmawia z kobietami, których życiem zwładnął alkohol, oraz z osoabami z ich otoczenia. Z tych wstąsających wywiadów i opowieści wyłania się prawdziwy obraz Polki w szponach destrukcyjnego nałogu.

Zdawałoby się, że siedemnastoletnia Karolina ma wszystko: własny pokój w przestronnym mieszkaniu, kochających rodziców, a nawet pomoc domową, która codziennie przygotowuje jej posiłki. Od roku jednak prawie nie wychodzi z domu. Odcięła sie od znajomych, straciła motywację do nauki. Przez większość czasu ogląda seriale, składa origami albo gra na komputerze z Aslanem. Aslan czyli Kuba. Chłopak poznany przez Karolinę podczas gry przez internet kilka miesięcy wcześniej, który stał się dla niej kimś naprawdę ważnym. Kuba nie ma w życiu lekko. Jego codzienność to przemocowy, uzależniony od alkoholu ojciec, zapracowana i zastraszona matka oraz młodsze rodzeństwo, które chłopak za wszelką cenę chce uchronić przed całym złem tego świata. Mimo, że pochodzą z odmiennych środowisk, nie maja przed sobą tajemnic. A przynajmniej Kuba nie ma ich przed Karoliną. Ona ma swój sekret. Sekret wokół którego od ponad roku kręci się jej życie. Sekret, który do tej pory zbywała krótkim: Tego nie mogę ci powiedzieć.