Znakomici malarze, graficy, projektanci, którzy poświęcili życie książkom dla najmłodszych. Ilustrowali wspaniałe bajki, baśnie, opowiadania, krzyżówki, rebusy, historyjki i okładki pism. Nie szli na kompromisy, nie brnęli w infantylizm, a dziecko traktowali poważnie i nie narzucali swojej wizji.Wielu z nas najpierw kojarzy ilustrację Szancera, a potem baśń o Królowej Śniegu. Ferdynand Wspaniały już zawsze będzie wyglądał jak z ilustracji Kazimierza Mikulskiego, a jeże u Wandy Chotomskiej jak jeże Mieczysława Pokory. Koty Marii Konwickiej każdy chciałby mieć w domu, tak jak "Świerszczyki" i "Misie" pełne rysunków Bożeny Truchanowskiej czy Hanny Krajnik.O swoich fascynacjach opowiadają m.in. Elżbieta Gaudasińska, Zdzisław Witwicki, Bożena Truchanowska, Teresa Wilbik, Józef Wilkoń. Tych, których już nie ma - Olgę Siemaszko, Janinę Krzemińską, Zbigniewa Rychlickiego Janusza Stannego czy Adama Kiliana - wspominają najbliżsi. Co znaczyły sukcesy dla ich artystycznych wyborów? Co działo się z nimi, kiedy polską literaturę dla dzieci dotknął kryzys? Jak poradzili sobie z kolorową szmirą lat 80. i 90.? Gdzie są oryginały ich prac?

Porywająca i niezwykle zabawna opowieść o starzeniu się, rodzinie, sztuce i pogodzeniu z własną przeszłością.Betta i Saverio, uniwersyteccy matematycy i rodzice czteroletniego Mario, przechodzą poważny małżeński kryzys. Kryzys potęguje wspólne zaproszenie na ważną konferencję naukową. Przez ten czas opiekę nad chłopcem ma sprawować dziadek - siedemdziesięcioletni wdowiec i znany ilustrator książek. Zarówno dla ceniącego sobie własną przestrzeń starszego pana, jak i dla dopiero odkrywającego uroki świata małego urwisa, będą to niezwykle długie trzy dni pełne drobnych starć i nieporozumień, niewinnych figli i psikusów, niespodziewanych wyzwań i pytań, na które często nie sposób znaleźć właściwą odpowiedź. Siedemdziesiąt dwie godziny w (nie)odpowiednim towarzystwie mogą człowieka wiele nauczyć. A być może nawet uratować relacje, których przyszły los zdawał się wisieć na włosku?