Tirpitz nieprzerwanie niepokoił brytyjskich strategów. Zatrważająca perspektywa, że mógłby mieć bazę na atlantyckim wybrzeżu Francji, doprowadziła do brawurowego ataku komandosów na port Saint-Nazaire. Nieustannie zastanawiano się, jak posłać pancernik na dno. Od początku Tirpitz był celem ciężkich nalotów, ale bomby i torpedy były nieskuteczne. Brak efektów zmuszał do opracowywania planów z użyciem broni niekonwencjonalnej: "żywych torped" i miniaturowych okrętów podwodnych. Śmiałe ataki okupione dużymi stratami unieruchomiły Tirpitza, ale tylko tymczasowo.
Dopiero lancastery (m.in. słynnego 617. Dywizjonu "Dambusters") podpułkownika Jamesa "Williego" Taita, w serii nalotów, które do granic sprawdzały ludzką wytrzymałość, umiejętności i odwagę, doprowadziły do zatopienia okrętu.
Barwna, wnikliwa, pełna dramatycznych losów i zdarzeń książka Cel Tirpitz należy do opowieści wojennych najwyższego lotu.

Arkady Fiedler był porucznikiem rezerwy. We wrześniu 1940 roku został korespondentem wojennym przy polskich oddziałach lotniczych w WielkiejBrytanii.W czasie wojny, w Londynie, ukazała się najsławniejsza z jego książek -"Dywizjion 303", a także "Radosny ptak drongo", czyli relacja z wyprawyna Madagaskar. Po wojnie, w roku 1946 Fiedler wrócił do polski i kupił dom w Puszczykowie pod Poznaniem, gdzie zamieszkał ze swoją sprowadzoną z Londynu rodziną - żoną Marią z domu Maccariello (narodowości włoskiej) oraz synami: Markiem i Arkadym Radosławem.Obecnie w tym domu mieści się muzeum-pracownia pisarza.

Witold A. Herbst to najstarszy żyjący myśliwiec dywizjonów 303 i 308, uczestnik m. in. operacji "Overlord" i "Market Garden", pilot legendarnych spitfire’ów. W swoich wspomnieniach z czasów wojny pokazuje, że wykreowany przez literaturę i kino obraz pilotów myśliwskich nie jest pełny. Przedstawiani zwykle jako współcześni herosi, w rzeczywistości byli zwykłymi ludźmi, którzy mieli swoje dobre i złe chwile. Dawali się ponieść emocjom, byli pełni buty, ale równocześnie pokornie patrzyli na swój los, zdając sobie sprawę, że każda kolejna misja może być dla nich ostatnia. Taka jest Podniebna kawaleria — to surowa wojenna codzienność Polaków walczących pod obcym niebem z dala od ojczyzny."To nie szkolna lektura dla grzecznych chłopców i nie zbiorowe pamiętniki, ale własne wspomnienia pozbawione propagandy, cenzury, przemilczeń, czy przeinaczeń. A w nich czysty patriotyzm, bez podpierania się bieżącym interesem politycznym. Podniebna kawaleria to szczera, bolesna, ale często także zwyczajnie zabawna i nieco pikantna opowieść człowieka, który wiele dał z siebie, i do dziś nie wyolbrzymia swoich zasług".Sławomir Ciok, Krzysztof Poraj-Kuczewski,producenci filmowi"Każdy człowiek to osobna opowieść. Dzieje lotniczej służby kpt. pil. Witolda Herbsta pokazują niezwykła osobowość autora, jego temperament, odwagę i umiejętność działania w ekstremalnych sytuacjach służby w dywizjonach 303 i 308. To doskonały autoportret lotnika o silnej i imponującej swą bezkompromisowością postawie wobec zła czasu wojny".Dr Krzysztof Mroczkowski,Muzeum Lotnictwa Polskiego w KrakowieWitold Aleksander Herbst urodził się w 1919 roku w Warszawie. Od 1938 roku uczęszczał do Szkoły Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie. Po wybuchu wojny ewakuował się przez Bukareszt, Stambuł i Marsylie do Lyonu, by trafić ostatecznie do Wielkiej Brytanii. Tam najpierw latał w dywizjonie 308, później 303. Został trzykrotnie zestrzelony, ale ani razu nie dał się złapać przez wroga. Uczestniczył w wielu ryzykownych misjach. Otrzymał brytyjski Krzyż Walecznych.Po wojnie ukończył London School of Economics. Pod koniec lat 60. przeniósł się do Nowego Jorku. Po 1989 roku sprowadzał do Świecia nad Wisła — miasta, w którym się wychował — amerykańskich wolontariuszy uczących angielskiego w czasie wakacji. Uhonorowany został przez polskie władze krzyżem kawalerskim Polonia Restituta i medalem Pro Memoria.