Françoise Chandernagor, przywołując świat minionych epok, kontynuuje opowieść o losach Selene, smutnej księżniczki z Aleksandrii. Okrutny, ale i pełen blasku fresk przenosi nas do świata, który zniknął.

Kiedy Selene, córka Kleopatry i Marka Antoniusza, idzie przez miasto za rydwanem triumfującego Oktawiana, przykuta łańcuchem do brata bliźniaka, słyszy wycie tłumu, krzyki wleczonych jeńców, muczenie bydła pędzonego na ofiarę.

Wkrótce mała branka, jedyna ocalona z grupki dzieci Aleksandrii, trafi pod opiekę Oktawii, siostry nowego władcy i "pierwszej damy" Rzymu. Podczas gdy Oktawian August narzuca światu swą władzę, jednych zmuszając do samobójstwa, innych łamiąc, kiedy zwalcza spiskowców i przeciwdziała knowaniom, kiedy decyduje o małżeństwach i rozwodach dzieci ze swego rodu, jakby przestawiał pionki na szachownicy, Selene stopniowo wchłania rzymską kulturę, którą chciałaby odrzucić. W skrytości ducha osierocona dziewczyna wciąż pamięta o matce, królowej Egiptu, i marzy o zemście.

Egipt, Aleksandria, Kleopatra, Marek Antoniusz. Potęga, miłość, sława, bogactwo najwspanialszego z ówczesnych miast, wojna i dramat.

Françoise Chandernagor zgromadziła garść istotnych faktów, by wypełnić luki w historii jednego z najbardziej fascynujących okresów. Autorka pochyla się nad tymi, z których los okrutnie zadrwił, nad dziećmi Kleopatry. Najstarszy, mały faraon Cezarion, zdążył nawet zakosztować władzy. Kto jednak pamięta, że miał trójkę rodzeństwa? Te wychowane pośród złota i purpury dzieci, koronowane, chronione i kochane, nagle ogarnęła wojenna pożoga. Co się z nimi stało, jak potoczyły się losy tej, o której na pewno wiadomo, że przeżyła, Kleopatry Selene?

Barwny obraz z odległej epoki, bohaterowie z krwi i kości, krewcy, emocjonalni i bezpruderyjni. Rzucali wyzwanie światu, chcieli go podbić, pokonani - wybrali śmierć. To szczególna, zapierająca dech w piersi powieść. Wspaniały fresk.