Znany szwedzki trener i behawiorysta rozprawia się ze złymi szefami. Przekonuje, że nawet z najcięższymi przypadkami można się dogadać. Premiera książki "Mój szef fest idiotą" Thomasa Erikssona już na początku października. To kompetentny, oparty na dwudziestoletnim doświadczeniu zawodowym autora, a zarazem lekki i zabawny przewodnik po świecie ludzkiej komunikacji. To nie tylko książka, która realnie - i szybko - może wpłynąć na życiową zmianę; to także ekscytująca lektura, od której trudno się oderwać. Thomas Erikson o tajemnicach ludzkiej psychiki opowiada z talentem rasowego humorysty i gawędziarza. A ponieważ od lat szkoli szefów na całym świecie, poznał niemal każdy ich typ.

Szusta Rano to książka, z którą o wiele łatwiej, mądrzej i przede wszystkim lepiej - jak mawia o. Adam Szustak “dobrzej" - można przeżyć każdy dzień. Złapać zdrowy dystans do siebie i innych, radzić sobie z trudnościami, jednocześnie pamiętając o tym, co ważne.Czym jest codziennik Szusta Rano i jak go używać?Szusta Rano to sama esencja, wyciąg tego co najlepsze z gadanka, które przez cały rok prowadził o. Adam na vlogu “Szusta Rano". Codzienną dawkę energii, pozytywnego kopniaka można uzyskać poprzez przeczytanie kilku akapitów, zajmuje to dokładnie dwie minuty, a chodzić z dobrą myślą można cały dzień. Chcesz być“dobrzejszy? Łap za codziennik Szusta Rano.Jak każdy człowiek mam swoich ulubieńców, do których słów sięgam częściej, od których się czegoś uczę. W tej książce przekazuję Wam, kilka myśli, od ludzi, którzy dla mnie samego są inspiracją. Jest to zarówno Dwayne Johnson, Rocky Balboa, czy Pietrek z “Rancza", ale też nieprzeciętny w swym geniuszu Albert Einstein, czy średniowieczny zakonnik Tomasz a Kempis, przede wszystkim jest jednak Pan Bóg, w swoim Słowie zapisanym na kartach Pisma Świętego. Adam Szustak OPDlaczego tak różnorodnie i wręcz może nawet mało pobożnie?Dlatego, że genialność Ducha Świętego polega na tym, że w każdym człowieku znajdziemy jakieś dobro. Czytając codziennik, róbmy więc wszystko, by nasze życie nie było tylko dryfowaniem od brzegu do brzegu, leniwym obijaniem się o wydarzenia i ludzi, ale by było prawdziwą petardą, wulkanem dobra i sensu prowadzącego do zbawienia.