Kiedy życie płata figla i zabiera ostrość widzenia, pozostaje sklejać świat ze skrawków. Kiedy do tego z zaskoczenia kradnie na chwilę pamięć i słowa, trzeba te skrawki składać na nowo.
Z rysunków, wyrazów, pamiątek, zdjęć. Radzić sobie, żeby odrosnąć. I o tym jest ta książka. O odrastaniu, o zasypywaniu dołków przeciwności i czerpaniu radości z budowania, nawet wtedy, gdy walczy się z własnymi ograniczeniami.
Ale przede wszystkim jest to niekończąca się inspiracja, jak NIGDY się nie poddawać.
Nie jest to biografia aktorki, lecz opowieść o kobiecie, która pokazuje na swoim przykładzie, jak wygramolić się z życiowych - zdrowotnych czy sercowych - tarapatów. Krystyna Sienkiewicz odsłania osobiste notatki, ćwiczenia i rysunki. Z szacunkiem dla czytelnika, ale bez kokieterii - zawsze szczerze. Wyrazem empatii jest również dbałość o to, aby osoby gorzej (tak jak autorka) widzące mogły z łatwością tę książkę przeczytać.