Będzie tu o Syberii widzianej z perspektywy dwóch wycieczek rowerowych. W 2008 roku przejechałem Zabajkale, kierując się do Mongolii, a pięć lat później wróciłem, żeby przemierzyć po lodzie cały Bajkał.

Nie mam zamiaru zadręczać czytelnika opisem każdej przebitej dętki i złamanej szprychy, dlatego będzie raczej o ludziach i dziwach, które spotykały mnie po drodze.

Rosja sama w sobie jest osobliwa, zaskakująca, niezrozumiała, nawet magiczna. Na Syberii wszystkie te epitety trzeba podnieść do kwadratu, a Bajkał - fenomen na skalę światową - to prawdziwe jądro mistyki i tajemnych sił, które oddziałują na wszystkich, którzy się z nim zetknęli. Jeżeli po lekturze zrozumiecie odrobinę więcej - to świetnie. Jeśli nie - jeszcze lepiej. Mam tylko nadzieję, że tak jak ja nie przestaniecie się dziwić.
[fragment tekstu]

W tej fascynującej książce Ian Frazier razem ze swoimi rosyjskimi towarzyszami podróży przemierza niekończące się bezdroża, obozuje pod gwiazdami, bada okrutną rosyjską historię, walczy z chmarami olbrzymich komarów, opisuje sytuacje nie do opisania, oraz co najważniejsze, spotyka na swojej drodze niezwykłych ludzi. Opowiada historie syberyjskich zesłańców, od najbardziej znanych - Dostojewskiego, Lenina (zesłanego dwukrotnie), Stalina (zesłanego kilkakrotnie) - do tych mniej znanych (jak Natalia Łopuchina zesłana przez carycę Elżbietę za to, że, podobnie jak ona, na balu wpięła sobie we włosy różę!). Przypomina tych, którzy za czasów władzy sowieckiej cierpieli w syberyjskich obozach i których unieśmiertelnił na kartach swojej powieści Archipelag GuŁag Aleksander Sołżenicyn.

Podróże po Syberii to również jedyna w swoim rodzaju kronika Rosji od czasu upadku Związku Radzieckiego, pokazująca "wyjątkowość" Rosji - kraju, którego mieszkańcom, mimo tragicznej historii udało się zachować pogodę ducha i poczucie humoru. Książka należy niewątpliwie do najwybitniejszych dzieł z gatunku reportażowo-podróżniczego.