Koronowana w niemowlęctwie, poślubiona delfinowi Francji jako szesnastolatka, owdowiała w wieku lat osiemnastu, posądzona o współudział w zabójstwie męża, stracona za zdradę - losy Marii, królowe Szkotów, mogłyby być - i były - inspiracją dla hollywoodzkich scenariuszy. Jej panowanie obfitowało w dramaty: feralne małżeństwo z lordem Darnleyem (zniewieściałym biseksualistą i syfilitykiem), jego tajemniczą śmierć, dokonany na jej oczach mord jej sekretarza (i kochanka?), porwanie, bunt szlachty, który doprowadził do zgubnej decyzji ucieczki do Anglii, areszt domowy, wreszcie lekkomyślne poparcie spisku na życie Elżbiety Tudor... Maria Stuart nie miała w sobie bezwzględności i przebiegłości współczesnych jej władczych kobiet: Katarzyny Medycejskiej, Diany de Poitiers czy Elżbiety I. Polegała na swojej urodzie i uroku, nie na rozumie i zdecydowaniu. Biernie zdawała się na nurt wydarzeń, a gdy wreszcie postanowiła wziąć swój los we własne ręce, uruchomiła ciąg wypadków, które zaprowadziły ją na szafot... świetnie udokumentowana hostoria życia królowej Szkotów obala legendę pięknej władczyni uwikłanej w sensacyjne skandale i zbrodnicze spiski. Ukazuje Marię nie jako męczennicę za wiarę katolicką czy niewierną mężobójczynię, lecz jako ofiarę burzliwych czasów, w jakich przyszło jej żyć, i roli, jaką przyszło jej wypełniać.