Złowieszczy. Tak, to jest to słowo. Było coś złowieszczego w tym starym, walącym się domu. Ściany były ziemiste i posępne, szczególne teraz, w zacinającym deszczu. Tutaj jesień była raczej stanem umysłu niż porą roku. Zima przyszła szybko, zaraz po lecie, w końcu września, albo na początku października, jakby jesień zaginęła gdzieś po drodze na północ. Herjólfur, inspektor policji z Siglufjördur, nie tęsknił za nią za bardzo, przynajmniej za jesienią z Reykjaviku, w którym dorastał. Zaczął cenić lato w Siglufjördur, z oślepiająco jasnymi dniami. Zima też mu się podobała, z ogarniającą wszystko ciemnością, która owijała się wokół człowieka jak ogromny kot. W tym opuszczonym domu inspektor Herjólfur w środku nocy został śmiertelnie postrzelony. Pojechał tam zamiast swojego podwładnego Ariego Thóra...Wkrótce ginie następny człowiek, a w Internecie pojawiają się informację z policyjnego śledztwa. Ktoś dużo wie i jest bardzo blisko policji. Albo blisko ofiary. Trop prowadzi w świat tajemnic miejscowej elity...Ari Thór, mimo że jego własne życie znowu jest na zakręcie, wbrew wszystkim uparcie szuka prawdy, która zaczyna się układać w okrutny obraz...Siglufjördur - małe rybackie miasteczko na północy Islandii - jest jak pułapka. Wciśnięte w głęboki fiord, rzadko widzi słońce. Zimą przychodzi noc polarna, której mrok odbiera siły. Tu wszyscy wiedzą o sobie wszystko i milczą. Nikt nikomu nie ufa, zwłaszcza obcym, takim jak Ari Thór Arason. Powieści z Arim Thórem to nie tylko kryminały według najlepszych wzorów skandynawskiego noir. Ragnar Jónasson po mistrzowsku opowiada o ludziach i zbrodni, uczuciach i samotności. Jego bohater to nie klasyczny detektyw, cyniczny i znużony. To niedoszły ksiądz i filozof, niepogodzony z życiem młody policjant, który równie często musi walczyć ze zbrodnią, jak z samym sobą.RAGNAR JÓNASSON to islandzkie odkrycie światowej literatury kryminalnej. Pisarskiego rzemiosła uczył się, tłumacząc powieści Agathy Christie. Milczenie lodu rozpoczynające cykl Mroczna wyspa lodu ukazało się w małym, dopiero zaczynającym działalność wydawnictwie, bez reklamy i marketingu. Mimo to powieść wyniosła autora na pierwsze miejsce listy Amazonu i została nominowana do prestiżowej amerykańskiej nagrody gatunku Barry Award. Milczenie nocy, druga powieść w serii, potwierdziła jego pozycję w światowej czołówce autorów kryminałów.Telewizyjne prawa do całego cyklu z Arim Thórem kupił brytyjski producent On The Corner, który w 2016 roku zdobył Oscara za pełnometrażowy film o Amy Winehouse.Ragnar Jónasson mieszka w Reykjaviku z żoną i dwiema córkami. Na co dzień pracuje jako prawnik i wykładowca prawa autorskiego.

Wielki Czwartek. Mroźna bezwietrzna noc. W Siglufjör?ur natura zawsze była okrutna i nieokiełzana, ale o tej porze roku było w niej nie tylko coś bardziej mrocznego, ale jakby bardziej głębokiego i dalekiego. Kiedy Ari Thór dotarł do głównej ulicy dreszcz przeszedł mu po plecach. Na brzegu chodnika młoda kobieta leżała w kałuży własnej krwi; jej ciało było wykręcone w nienaturalnej pozycji, która nie pozostawiała cienia wątpliwości, że musiała skoczyć z dużej wysokości. Nie trzeba było lekarza, by stwierdzić, że nie żyła. Wyglądało na to, że cała krew pochodziła z jej głowy; najprawdopodobniej miała strzaskaną czaszkę. Jej spojrzenie było upiornie nieobecne; oczy miała szeroko otwarte, ale puste, jakby wpatrywały się w nicość. Ari Thór natychmiast zrozumiał, że ten widok już zawsze będzie go prześladował.

Inspektor Ari Thór bada okoliczności śmierci dziewiętnastoletniej dziewczyny. Dziwna notatka w jej dzienniku sugeruje, że to mógł nie być wypadek. Zaczyna sypać śnieg i tłumy turystów przybywają na wielkanocny długi weekend do Siglufjör?ur. Stoki narciarskie majestatycznych gór kuszą swoim pięknem. Nieoczekiwane załamanie pogody zaskakuje wszystkich. Gwałtowne burze śnieżne, mróz i silne wiatry powodują popłoch, odcinają prąd i paraliżują komunikację. W tych ekstremalnych warunkach Ari Thór musi poskładać elementy przerażającej układanki i ujawnić straszliwą prawdę, która zrani wszystkich.

Siglufjördur, małe rybackie miasteczko na północy Islandii, jest jak pułapka. Wciśnięte w głęboki fiord, rzadko widzi słońce. Jedyna droga, którą można stąd uciec, prowadzi przez stary tunel zasypany śniegiem aż do późnej wiosny. Tu wszyscy wiedzą o sobie wszystko. I wszyscy milczą....