W swoim domku w Kersku pod Pragą Hrabal zajmował się pisaniem i ukochanymi kotami, wśród których ulubienicą była rudo-biała Auteczko. Kiedy jednak koty nadmiernie się rozmnożyły, zabrakło mu czasu na pracę i sen, stracił spokój ducha prześladowany świadomością, że część z nich musi umrzeć i że musi je zabić właśnie on, który je kochał. Udręczony, za odkupienie swojej winy uznał dopiero wypadek samochodowy, z którego cudem uszedł z życiem.W wywiadzie-rzece pt. Drybling Hidegkutiego, czyli rozmowy z Hrabalem, komentując swoją balladę o kotach, pisarz powiedział: "Nie traktuję się ulgowo, sam pogłębiam swoje poczucie winy, ja nawet, kiedy na świecie wydarzy się coś strasznego, odbieram to tak, jakbym to ja zrobił czy mnie by to zrobiono. (...) Widzę, jak ludzie strzelają (...) na wojnie, ci niewinni - i to jestem ja. I nawet ta kotka, ta zabita kotka - to ja. Kiedy widzę gdzieś przejechanego psa, to też jestem ja. To jest to głębokie współczucie".

Opowieść o sile przeszłości, nadziei na lepszą przyszłość i poszukiwaniu miejsca, które można nazwać domem Chiny, 1938 rok. Od roku trwa wojna. Meilin i jej czteroletni syn Renshu uciekają przed nadciągającą armią japońską w głąb kraju. Szukając schronienia, błąkają się od jednego miejsca do drugiego. Jedyną pociechą w tym okropnym czasie jest dla nich niezwykle cenny, ręcznie malowany zwój - pamiątka rodzinna i jedyny przedmiot, który Meilin zabrała z płonącego miasta. Wiele lat później Renshu, teraz jako Henry Dao, osiada w Ameryce. Ukończył uniwersytet, ożenił się i został ojcem. Mimo że rozpoczął nowe życie, wciąż żyje w strachu. Ze wszystkich sił stara się nie dopuszczać do siebie bolesnych wspomnień z przeszłości. Nieświadoma jego traumy córka szuka swojej tożsamości, pragnie poznać historię rodziny i odkryć swoje korzenie. "Kiedy zakwitną brzoskwinie" to poruszająca saga rodzinna o poświęceniu, pogrzebanych wspomnieniach i sile opowiadanych historii. To również inspirowana faktami opowieść o odkrywaniu rodzinnej przeszłości, przykrytej bolesną warstwą niepamięci.