Przewrotny los nie przestaje zaskakiwać Niny kolejnymi życiowymi niespodziankami. Tym razem właścicielka Malinowej Bombonierki wpada w tarapaty z powodu tortu Sachera, przysmaku austriackich cukierników. Czekoladowy wypiek okazuje się totalną katastrofą, a Nina i jej zespół muszą uporać się z niezwykle drobiazgową kontrolą surowych inspektorów jakości. Historia ciotki Emmy pokazuje jednak, że nigdy nie należy się poddawać. Po ucieczce z zakonu Emilia Dobrzycka poznaje Juliana van Toorna, z którym wyjeżdża do Amsterdamu. Młodzi zawierają sekretną umowę, ale Julian nie dotrzymuje jej warunków. Zrozpaczona Emma pojmuje, że wpadła w pułapkę bez wyjścia.
Tymczasem w chocolatierce pojawia się nieoczekiwanie miłość. Kto jest najszczęśliwszy na świecie, a komu to gorące uczucie jest nie w smak? Gdzie znajdują się czekoladowe wzgórza i jaki sekretny zapis zawierał testament Emilii? Poznajcie trzeci, finałowy tom czekoladowej sagi, w którym wszystkie tajemnice mają słodko-gorzki posmak, sprawdzone receptury wymagają odświeżenia, a emocje wypełniające życie jak smakowity ganasz, buzują pod wpływem najważniejszego ze wszystkich składników - wielkiej miłości.
UWAGI:
Na okładce: Finał pełen wyjątkowych smaków!
DOSTĘPNOŚĆ:
Została wypożyczona Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
WYPOŻYCZYŁ:
Nr karty: 001678 od dnia:2024-05-06 Wypożyczona, do dnia: 2024-06-05
Przedstawione losy mojej rodziny nie są zmyślone. Są prawdziwe, zgodne z faktami spisanymi w notatkach prawie dzień po dniu. Ojca, matkę i trzech synów wywieziono na Sybir tylko dlatego, że byli Polakami. Do zgnębienia człowieka wcale nie są potrzebne obozy typu niemieckiego. Nie są potrzebne straże ani piece krematoryjne, ani więzienia. Są miejsca na ziemi, gdzie mówi się "żyć będziesz nu lubwi nie zachoczesz", co w tłumaczeniu brzmi "żyć będziesz, ale nawet miłować nie zechcesz". Dzięki notatkom, dzienniczkom spisywanym prawie dzień po dniu przez ojca, matkę i synów, można opisać historię tragizmu rodzin w nieludzkim ustroju komunistycznym i na nieludzkiej ziemi. W tym opracowaniu więcej jest zdań tych, co cierpieli głód, chłód, poniewierkę, aniżeli moich. To opracowanie poświęcam tym, którzy tam stracili życie, których groby zarosły trawą i którym już nikt nawet znicza nie zapali, ani nie powie naszych polskich katolickich słów "wieczne odpoczywanie racz im dać Panie".
UWAGI:
Na okł. skrócony spis treści.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Nowa książka Normana Daviesa. Po raz pierwszy opisująca cały szlak Armii Andersa. Chciałem pokazać ogromną różnorodność ludzi dowodzonych przez Władysława Andersa, a także niezwykły wachlarz ich uczuć i przeżyć od zrezygnowania i rozpaczy, przez strach, pragnienie, ciężkie próby i poświęcenie, aż do ulgi i nadziei. Norman Davies
Marsz Armii Andersa nie ma sobie równych w historii: sto dwadzieścia tysięcy ludzi przeszło dwanaście tysięcy kilometrów. Rozsypani po "nieludzkiej ziemi" Polacy stawili się na wezwanie generała Andersa, licząc na ocalenie. Przekraczali granice Związku Sowieckiego z nadzieją na powrót do domów. Gdy zwyciężali Niemców pod Monte Cassino, Ankoną i Bolonią, wiedzieli już, że te nadzieje pozostaną niespełnione. To oni stali się namiastką wolnej Polski. Żołnierzom towarzyszyli cywile: dzieci, kobiety, starcy. Próbowali normalnie żyć. Działały szpitale, szkoły, sierocińce. Trudy marszu, codzienne rozterki, poświęcenie w boju, drobne radości i wielkie dramaty złożyły się na opowieść o jednym z najbardziej niezwykłych rozdziałów II wojny światowej. Nikt wcześniej nie opowiedział jej tak, jak czyni to teraz Norman Davies. Wraz z fotografem Januszem Rosikoniem wyruszył śladem Armii Andersa. Odwiedził Rosję, Iran, Izrael, Włochy a nawet Nową Zelandię i Afrykę. Książka zawiera nieznane relacje świadków, niepublikowane materiały archiwalne oraz zdjęcia dokumentujące tę fascynującą podróż Szlakiem Nadziei.
Sztandar Armii Krajowej na śmietnik wyprowadzić!!!
Od najdawniejszych czasów historii oręża polskiego sztandar w wojsku był największą świętością. Chroniąc go w czasie walki żołnierze gotowi byli ponieść najwyższą ofiarę własnego życia. W okresie zaborów i okupacji sztandary bojowe Wojska Polskiego były ukryte i z pietyzmem przechowywane. Dziś możemy je podziwiać eksponowane w muzeach i kościołach.
W czasach gdy o wolność Polski toczyła bój największa podziemna armia drugiej wojny światowej nie było warunków na tworzenie sztandarów. Tylko nieliczne partyzanckie oddziały Armii Krajowej szczyciły się posiadaniem własnych sztandarów bojowych. Podobnie było podczas trwania Powstania Warszawskiego 1944 r.
Po zakończeniu wojny żołnierze AK na długie lata zostali wepchnięci w historyczny niebyt. Wielu z nich zostało wtrąconych do więzień a nawet pozbawionych życia. Władze komunistyczne próbowały umniejszyć etos Powstania Warszawskiego i Armii Krajowej.
Sytuacja zmieniła się dopiero pod koniec lat osiemdziesiątych XX wieku. W roku 1989 powstał Światowy Związek Żołnierzy AK (ŚZŻAK) i Związek Powstańców Warszawskich (ZPW). Środowiska oddziałowe zaczęły zabiegać o posiadanie własnych sztandarów. Na przeszkodzie stanęły stosunkowo wysokie koszty wykonania, przerastające możliwości finansowe kiepsko na ogół sytuowanych żołnierzy-kombatantów emerytów lub inwalidów wojennych.
Naprzeciw tym trudnościom wyszła para rodaków z Kanady - małżeństwo Teresa i Zdzisław Knoblowie. Zdzisław Knobel, żołnierz AK, uczestnik Powstania Warszawskiego w 4 kompanii batalionu "Gozdawa" został przed laty zmuszony do emigracji politycznej. Pojawił się w Polsce w 1988 r. chcąc odszukać dawnych towarzyszy broni.
Skierowano go do staromiejskiego środowiska powstańczego zgrupowania "Róg". Usłyszawszy o kłopotach uniemożliwiających realizację sztandaru "Roga" zadeklarował spontanicznie sfinansowanie przedsięwzięcia. Została założona Fundacja im. Teresy i Zdzisława Knoblów, która podjęła akcję tworzenia akowskich sztandarów. Była to fundacja prywatna, finansowana wyłącznie z funduszy państwa Knoblów. Jako cel postawiła sobie produkcję sztandarów upamiętniających historię Armii Krajowej dla potrzeb młodego pokolenia.
Sztandary z reguły projektowane przez plastyków, byłych żołnierzy AK, były opracowane na podstawie Dekretu Prezydenta RP z 1937 r. regulującego przepisy dotyczące znaków wojskowych. Decyzja o ufundowaniu i wykonaniu sztandaru była konsultowana z Zarządem Głównym ŚZŻAK, który stwierdzał autentyczność istnienia danego oddziału. Przekazywanie gotowego sztandaru było dokonywane przez przewodniczącego Zarządu ŚZŻAK. Najczęstszym celebransem uroczystości poświęcenia sztandaru był ks. Biskup Zbigniew Kraszewski, często w asyście kapelana danego oddziału.
Począwszy od 1989 r. Fundacja T. Z. Knoblów ofiarowała kilkadziesiąt sztandarów oddziałów Powstania Warszawskiego i oddziałów akowskaich w całym kraju. Sztandary oddziałowe przechowywane są głównie w kościołach - w przyszłości zostaną przekazane do Muzeum Armii Krajowej lub Muzeum Powstania Warszawskiego 1944.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Po co Tajom domki dla duchów? Ile razy wita się w Tajlandii Nowy Rok? Czym różni się wet market od night marketu?Tajlandia to egzotyczna kraina kontrastów i tajemnic.To miasta: jak Bangkok, dynamiczne i kolorowe, łączące w sobie kompletny chaos i idealną harmonię; jak Chiang Mai, królowa północy z 300 świątyniami; jak postkolonialne Phuket Town. To krajobrazy: rajskie wyspy z koralowcami wokół, idealne do snorkelingu w towarzystwie morskich stworzeń; nieprzeniknione dżungle z palmami dla poszukiwaczy mocnych wrażeń; zachwycające parki narodowe dla miłośników natury; soczyście zielone pola ryżowe i rozległe plantacje herbaty. To street food, kwintesencja Tajlandii. Jedna ze składowych tożsamości tego kraju, nadająca mu charakter i unikalność. To setki kolorowych stoisk rozstawionych na placu pośrodku miasta. To festiwal zapachów, smaków i tekstur. To tygiel kulturowy: unikatowa mieszanka animizmu, tradycji buddyjskich i lokalnych praktyk..
UWAGI:
Na okładce: Autorka bloga Laprimaveraa.
DOSTĘPNOŚĆ:
Została wypożyczona Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
WYPOŻYCZYŁ:
Nr karty: 003178 od dnia:2023-12-21 Przetrzymana, termin minął: 2024-01-22
Bibliogr. Indeks.Tyt. oryg.: "Tamara de Lempicka" 1999. Na okł. podtyt.: biografia jednej z najbardziej ekscentrycznych postaci świata sztuki XX wieku.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Ana to Polka, która z miłości do przystojnego gruzińskiego lekarza Giorgiego przeniosła się wraz z córkami na stałe do Gruzji. Jej przyjaciółka Kama również związała się z Gruzinem i zamieszkała w górskiej wiosce na końcu świata. Kobiety poznają blaski i cienie życia w obcej, patriarchalnej kulturze, do której próbują się dostosować.Ana czuje się zagubiona i nierozumiana przez męża, a jej serce wypełnia niepokój o Timara, starego przyjaciela, okaleczonego i więzionego w Osetii Południowej. Tymczasem w życiu Kamy pojawia się tajemniczy psychoterapeuta Jack.Ana i Kama - dwie historie, dwa charaktery, przyjaźń na dobre i na złe. Czy ich gruzińskie wybory okażą się właściwe?
UWAGI:
Stanowi część 3. cyklu, część 1. pt.: Gruzińskie wino, część 2. pt.: Powrót do Gruzji.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni